“Laptopia?” hoor ik je denken… Als je mij volgt op social media dan heb je waarschijnlijk al iets zien verschijnen, maar voor het geval je dat nog niet gezien hebt, hierbij een woordje toelichting.
Ik ben gefascineerd door de hele digitale (r)evolutie. Hoe computers ons leven beïnvloeden sinds pakweg 40 jaar vind ik werkelijk fenomenaal. Alleen, als je die sneltrein even allemaal vanop afstand beschouwt, stel je je de vraag: “Wat is hier allemaal aan het gebeuren?”
Is dit allemaal zo normaal?
Hoe verandert deze omwenteling ons denken en handelen als mens?
En wat gebeurt er allemaal achter de schermen? De “big tech”, zeg maar die handjevol bedrijven uit Silicon Valley, hoe staan die tegenover dit alles? Welke rol spelen zij in de toekomst van ons als mensheid?
Enerzijds enorm fascinerend, anderzijds extreem beangstigend. Met een gelatenheid-sausje eroverheen. “Je kan dit toch niet stoppen.”. AI, VR, AR, noem maar op. Is iedereen nog mee? Worden we nu echt cyborgs in een nabije toekomst? Is dit vooruitgang of iets anders?
Ik heb met een aantal afgedankte laptops een 12-tal werken gemaakt waarbij ik mijn kijk op de zaak geef.
Zo is er “the sky is the limit”: een toetsenbord wringt zich omhoog en reikt naar de hemel. Er ontstaat een megacity met wolkenkrabbers. Niet toevallig het symbool voor een maatschappij die aan het begin van z’n einde staat. Hoe hoger de torens, hoe nakender het verval. De tech industry waant zich almachtig. Hoogmoed komt voor de val?
“Reflection” houdt de kijker dan een spiegel voor, letterlijk, en dwingt om dit alles in vraag te stellen. Maar het zoeken naar antwoorden gaat niet: alle toetsen van het klavier zijn namelijk vraagtekens.
Enkele mensen zitten verspreid op een tribune, verrezen uit een toetsenbord, naar een zwart scherm te staren, met hierop enkel de woorden ‘Ceci n’est pas un portable’. Verwijzend naar het werk van Magritte uiteraard, wil ik hierbij het surreële van de vermenging tussen mens en technologie tonen. En die mens, die kijkt ernaar, en laat het zich welgevallen. Apatisch. “Here we are now, entertain us” is de titel van dit werk.
En zo zit er dus een uniek verhaal achter elk werk.
Benieuwd naar de andere werken uit de Laptopia-reeks? Komt dat zien in het weekend van 4 en 5 mei 2024 in Kasteel Borluut!